Need for Speed Hot Pursuit 2

To były czasy, helikopter zrzucał bomby podczas pościgu

Chociaż lubię starsze NFSy to tej części nie znoszę. Może kiedys Wam wyjaśnię dlaczego

Haha Zrzucał bomby, nie no ostro, nie pamiętam...

Zrzucał bez lipy i zawsze ciężko było te jego bomby ominąć xD

Zwłaszcza gdy było się policjantem.

To był początek mojej kariery w NFS! Może dlatego NFS HP 2010 jest dla mnie hitem.

bardzo fajna...nowa ''2010''jest godnym następcą.

Po udanej czesci 1 i zbyt malych pomysłach czas na 2 czesc ;]

5

1-szy NFSik 5+ jak nic

Było grane, już nie tak kultowa jak pierwszy HP ale dalej jest dobra.

Generalnie gra taka sobie. Lepsza od współczesnych, ale do ideału też delako. Typowo zręcznościowy model prowadzenia, ale nie jakiś gumowy jak np. w Undercoverze, czy nowożytnych HotPursuitopodobnych NFSach. Lista samochodów bardzo fajna, spoko muzyka, poziom trudności też, ale ten model prowadzenia i sama mechanika gry obniżają ocenę. Próbowałem przejść tę grę kilka, albo i kilkanaście razy, zawsze kończyłem gdzieś w połowie i nie chciało mi się wracać. Brak tej grze "tego czegoś", co ma np. Porsche, czy Most Wanted 2005.

Kiedyś nie trawiłem HP2, co zresztą można wywnioskować z moich wcześniejszych wypowiedzi.
Doszły mnie jednak słuchy, że najlepszym wydaniem tej gry jest to na PlayStation 2 (tak, posiadam tego dinozaura, sprawnego w dodatku), w tą więc się zaopatrzyłem.
I w sumie mimo upływu lat Hot Pursuit 2 zdołało z łatwością odciągnąć mnie od Paybacka i często grywam w tą starą już produkcję.
Grywalność jest zwyczajnie nie z tej ziemi, samochody prowadzą się przyjemnie i responsywnie, poziom trudności zbalansowany jest doskonale, zarówno wyścigi, jak i poscigi z policją to świetna zabawa, fajną odskocznią jest też rozgrywka w charakterze stróża prawa. Carlista obejmuje wszystkie najgorętsze auta sprzed dwóch dekad, jest świetna, wcale nie tak uboga jak mogłoby się wydawać, tras nie jest wiele, ale mają różne warianty, są długie i bardzo malownicze, świetnie jest po nich jeździć stosując skróty, unikając blokad policji, ruchu ulicznego i śmigłowca.
Ścieżka dźwiękowa to klasyk, została chyba w cieniu późniejszych odsłon, zupełnie niesłusznie.
Okazuje się, że wcale nie trzeba nowoczesnej technologii, frostbitów i innych by poczuć się jakby brało się na przejażdżkę lambo. Fizyka w tej produkcji pewnie przyjmuje, że samochód jest pudełkiem charakteryzowanym przez 5 liczb a droga stołem charakteryzowanym przez 4, a i tak odczucia są wielokrotnie lepsze niż w Most Wanted 2012 czy NFS 2015. Grafikę trudno jest nawet ocenić, 20 lat temu gry miały tekstury, które ktoś dziś mógłby uznać za brak tekstur a najmocniejsze wówczas PS2 generowało obraz w rozdzielczościach, które od wielu lat nie goszczą już nawet na ekranach telefonów komórkowych.
O 30 fps możnaby zapomnieć gdyby paskudny blur wciąż o tym nie przypominał.
Piękno tras i samochodów jest jednak ponadczasowe, wszystko jest czytelne, patrzy się na to przyjemnie, a vintage'owy feeling jest przy tym miłym dodatkiem.